Od 8 października w Kamienicy Szołayskich w Krakowie, będącej oddziałem Muzeum Narodowego trwa wystawa będąca próbą konfrontacji dwóch wybitnych osobowości: mistrza francuskiej rzeźby Augusta Rodina oraz polskiego artysty Xawerego Dunikowskiego. Wystawa nosi tytuł „Rodin/Dunikowski. Kobieta w polu widzenia”.
„Kobieta w polu widzenia” to wystawa składająca się z 76 obiektów: rzeźb i rysunków, skupionych wokół zagadnienia kobiecego ciała i piękna. Aż 30 dzieł zostało przywiezionych z Musee Rodin w Paryżu, co jest nie lada gratką dla fanów francuskiej rzeźby z XIX wieku. Twórczość Auguste’a Rodina (1840–1917) wprowadziła rozważania o rzeźbie w inny wymiar i nową epokę. Rzeźbiarz, wykorzystując dobrą znajomość anatomii i wiedzę z zakresu psychologii, posiadł umiejętność wyrażania różnorodnych emocji, duszy człowieka. Ciało, jak uważał, jego dynamika, ułożenie i napięcie, ujawnia stany emocjonalne. To podejście było przełomowe w historii rzeźby i w ogromnym stopniu oddzielało od poprzedniej epoki. Xawery Dunikowski (1875–1964) twierdził, że „dopiero Rodin odkrył Francuzom naturę, ukazał stosunek do bytu. W jego rzeźbach jest życie”. We wczesnych pracach Dunikowskiego widoczne jest „zapatrzenie” na dorobek francuskiego mistrza. Choć sam artysta nigdy nie przyznał się do inspiracji jego pracami, to cenił je wysoko: „Dla mnie największym rzeźbiarzem współczesności był Auguste Rodin. Stworzył syntezę myślenia figuratywnego i przestrzennego, sztuki starożytnej i Michała Anioła, impresjonistycznego tchnienia i realistycznego uwiązania człowieka do ziemi”.
Dunikowski, młodszy o pokolenie, kształtował się w orbicie Rodina. Konstanty Laszczka, jego nauczyciel w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a zarazem wielbiciel Rodina, zapoznał go ze sztuką francuskiego rzeźbiarza. Gdy w roku 1914 Dunikowski przybył do Paryża, zapewne wielokrotnie miał możliwość zetknąć się z twórczością Rodina. Natomiast nie znamy żadnych dokumentów, wspomnień, które potwierdziłyby, że artysta, mieszkając w stolicy Francji, poznał Rodina osobiście. Wydaje się to jednak bardzo prawdopodobne.
Wystawa prezentuje oczywistą, choć bardzo twórczą inspirację Dunikowskiego rzeźbami Rodina. Artysta korzystał z jego osiągnięć, rozwijając własną osobowość artystyczną. Dunikowskiego i Rodina dzieliła więcej niż epoka. Mimo to możemy dostrzec wiele podobieństw w ich życiu, podobny stosunek do własnej twórczości, kształtujący podejście do samego siebie, narcystyczne zapatrzenie we własne potrzeby i aspiracje. Obaj mieli poczucie wyjątkowości swojego talentu i osoby, a twórczość pojmowali jako misję, rodzaj powołania i kapłaństwa. Według Rodina „sztuka jest rodzajem religii”.
Wystawa będzie trwać do 15 stycznia 2017 roku.
